<
ROK LUTOSŁAWSKIEGO
>




dyrygent:

sopran:

przygotowanie chóru:
Pierre-André VALADE

Elżbieta SZMYTKA

Bogdan GOLA

Chór Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia



Towarzystwo im. Witolda Lutosławskiego
Festiwal "Łańcuch X"

2 lutego 2013   godz. 19.00
Filharmonia Narodowa
Sala Koncertowa
ROK LUTOSŁAWSKIEGO
KONCERT W RAMACH OBCHODÓW SETNEJ ROCZNICY URODZIN WITOLDA LUTOSŁAWSKIEGO
PROGRAM WIECZORU:
Witold LUTOSŁAWSKI -
Witold LUTOSŁAWSKI -
Henryk Mikołaj GÓRECKI -
Henryk Mikołaj GÓRECKI -
II Symfonia
Tryptyk śląski na sopran i orkiestrę
Muzyka staropolska op. 24
Ad Matrem na sopran, chór i orkiestrę op. 29

"Moja II Symfonia składa się z dwóch części nierozdzielonych żadną przerwą. Ostatnie zdanie należące do pierwszej części jeszcze rozbrzmiewa, gdy druga część już się rozpoczęła. W ten sposób utwór stanowi nierozdzielną całość. Formę pierwszej części stanowi cykl epizodów wykonywanych przez coraz to nowe, niewielkie grupy instrumentalne. Mimo wyraźnych różnic wszystkie epizody łączą pewne cechy wspólne: analogiczna budowa, nadająca każdemu z nich charakter jakby nieśmiałości, niezdecydowania (stąd nazwa części, Hésitant). Po każdym z epizodów następuje krótki, powolny, zawsze przez trzy instrumenty grany refren. Grają go instrumenty niebiorące udziału w epizodach." Tak sam autor scharakteryzował swój śmiały brzmieniowo i nowatorski formalnie utwór, w którym dochodzą do głosu ważne i bardzo charakterystyczne techniki rozwijane przez twórcę w latach 60., daleko już odbiegające od stylu I Symfonii. Choć popularnością nie dorównuje Pierwszej i Trzeciej utwór ten stanowi istotne świadectwo jednego z najbardziej twórczych i nowatorskich okresów w dziejach muzyki XX w. Innym emblematem swej epoki jest Tryptyk śląski z roku 1951 - dzieło prawdziwie socrealistyczne w swych założeniach (szczęśliwie jednak wolne od ideologicznych odniesień), z wykorzystaniem ludowych tekstów i stosownej do nich (lecz nie cytującej folkloru) stylizacji.

Muzyka staropolska (1969) oraz Ad Matrem (1971) Góreckiego otwierają w twórczości śląskiego mistrza okres dyskursu z tradycją. Autor tak pisał o pierwszym z utworów: „Dwa zabytki muzyki staropolskiej były inspiracją do skomponowania tego utworu (stąd jego tytuł): Organum Benedicamus Domino, zapisane w Antyfonarzu Klarysek ze Starego Sącza (ok. 1300 r.) oraz cantus firmus z pieśni Już się zmierzka (ok. 1556 r.) Wacława z Szamotuł. I tak w partiach instrumentów dętych blaszanych panuje klimat harmoniczno-melodyczny organum Benedicamus Domino, natomiast przez partie instrumentów smyczkowych przewija się cantus firmus pieśni Wacława z Szamotuł." W drugim z dzieł kompozytor sięga po tekstowe motywy z sekwencji Stabat Mater by stworzyć dzieło pełne mistycznego uniesienia - odtąd Górecki coraz częściej tworzyć będzie dzieła muzyki sakralnej, a szczególnie związane z kultem Maryjnym. Prowadzący Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia Pierre-André Valade należy do najwyżej cenionych interpretatorów muzyki XX i XXI w., którą wykonywał m.in. z założonym przez siebie Ensemble Court-Circuit oraz z wieloma czołowymi orkiestrami świata.