III Symfonia "Pieśń o nocy" na głos solowy, chór mieszany i orkiestrę skomponowana została w 1916 r. do XIII-wiecznego tekstu Mewlany Dżalaluddina Rumiego, perskiego poety i mistyka. Komponując tę symfonię, Karol Szymanowski wprowadził akcenty orientalne i charakterystyczne zwroty melodii, tworząc dzieło o subtelnej, wyrafinowanej kolorystyce brzmieniowej. To przepiękna wizja nocy, niosąca wielką iluminację, rozjaśniająca tajemnicę bytu. Choreografię tej symfonii opracował Jacek Przybyłowicz.

"Stabat Mater" napisana została do polskiego przekładu słynnej średniowiecznej sekwencji, którego dokonał Józef Jankowski, czyli "Stała Matka Bolejąca". Bez wątpienia ten utwór jest jednym z największych arcydzieł polskiej muzyki XX wieku. "Stabat Mater", czyli lament Matki stojącej u stóp ukrzyżowanego Syna, to modlitewne wyciszenie, rozpięte między liryzmem i dramatyzmem, ciszą i krzykiem, o namiętnie bolesnej ekspresji. Emocje, zawarte w słowach i wstrząsającej muzyce o surowej harmonice i oszczędnej instrumentacji, sięgają tu zenitu. To sześcioczęściowe dzieło o przejrzystej formie zostało napisane na orkiestrę symfoniczną, chór i 3 głosy solowe (sopran, alt i baryton). Choreografia będzie dziełem Ewy Wycichowskiej, która jest również autorem prapremiery wersji choreograficznej "Stabat Mater", wystawionej 27 listopada 1982 r. na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi.

"Harnasie" to pierwszy w historii muzyki polskiej utwór sceniczny w całości oparty na folklorze Podhala. Balet-pantomima opowiada historię dziewczyny porwanej przez górskich zbójników, która wkrótce zakochała się w ich przywódcy - harnasiu. Po powrocie do miasta została siłą wydana za mąż za bogatego gazdę, a następnie uprowadzona podczas wesela przez ukochanego. Pierwszy impuls do stworzenia takiego dzieła dał Szymanowskiemu kontakt z muzyką Strawińskiego w roku 1912. Rok później Strawiński zaprezentował Szymanowskiemu w Londynie swoje "Wesele". Wreszcie kontakt ze słynnymi baletami rosyjskimi Siergieja Diagilewa ostatecznie pobudził Szymanowskiego do działania i w roku 1922 kompozytor zbierał już w Zakopanem pierwsze materiały do swojego baletu. Utwór przeznaczony na głos tenorowy, chór mieszany i orkiestrę został skomponowany przy współpracy góralskich poetów - Heleny i Jerzego Rytardów, autorów scenariusza. Prapremiera baletu odbyła się 11 maja 1935 r. w Pradze w Národni Divadlo. Premiera polska miała miejsce 9 kwietnia 1938 r. w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W Operze Narodowej "Harnasi" obejrzymy w choreografii Emila Wesołowskiego.

W solach wokalnych usłyszymy soprany: Iwonę Hossa, Izabellę Kłosińską, Iwonę Sochę, alty: Annę Lubańską i Ewę Marciniec, ponadto tenory: Rafała Bartmińskiego, Dariusza Pietrzykowskiego i Pawła Wundera, oraz Adama Kruszewskiego (baryton).

Adam Czopek