Libretto - kompozytor oraz Gerard de Nerval i Almire Gandonniere, wg "Fausta" Johanna W. Goethego
Prapremiera 19 marca 1859, Opéra Comique, Paris (wersja koncertowa)
Pierwsze wykonanie sceniczne - 1893, Opéra de Monte-Carlo
Premiera polska - 1911, Teatr Wielki, Warszawa
Premiera obecnej produkcji - 19 grudnia 2003
Przedstawienie w oryginalnej wersji językowej z polskimi napisami
Dyrygent - Jacek Kaspszyk
Reżyseria - Achim Freyer
Współpraca reżyserska - Johannes Weigand
Kompozycja światła - Achim Freyer
Reżyseria światła - Heinrich Brunke
Kostiumy - Achim Freyer, Axel Aust
Dekoracje - Achim Freyer
Przygotowanie chóru - Bogdan Gola
Kierownictwo chóru dziecięcego - Sabina Włodarska
Marcello Bedoni
Eleni Matos, Małgorzata Walewska
Marcel Vanaud, Adam Kruszewski, Wojciech Bukalski
Piotr Nowacki, Romuald Tesarowicz
Chór, Balet i Orkiestra Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Chór Alla Polacca oraz Freyer Ensemble
TREŚĆ OPERY
Akt I.
Wschód słońca. Przechadzający się samotnie Faust napotyka grupę wieśniaków. Ich beztroską zabawę przerywa przechodzące obok wojsko.
Akt II.
Odsłona 1:
Znudzony życiem stary uczony Faust postanawia popełnić samobójstwo. Od wypicia trucizny powstrzymuje go jednak rozbrzmiewająca z oddali pieśń sławiąca Zmartwychwstanie. Nagle pojawia się wysłannik piekieł- Mafistofeles, który kusi staruszka ponownym przeżyciem rozkoszy młodości i zaznaniem sławy.
Odsłona 2:
Szatan zabiera Fausta do winiarni Auerbacha w Lipsku, gdzie piją i bawią się studenci. Jeden z nich, Brander, śpiewa groteskową pieśń o szczurze, który po różnych przygodach ląduje w końcu w kuchennym piecu. Również Mefistofeles włącza się do zabawy intonując Pieśń o pchle.
Odsłona 3:
Faustowi, siedzącemu nad brzegiem Łaby, ukazują się rusałki. Mefisto wyczarowuje obraz Małgorzaty i obiecuje oczarowanemu mężczyźnie, że go do niej zaprowadzi.
Odsłona 4:
Do miasta powracają z wojny żołnierze. Do ich radosnej pieśni dołączają się studenci.
Akt III
Faust ukrywa się w pokoju Małgorzaty i oczekuje jej przybycia. W tym samym czasie Mefistofeles nakazuje duchom płomieni, aby otoczyły ich spotkanie romantyczną atmosferą.
Małgorzata czule wspomina spotkanie z nieznajomym, gdy spostrzega w swoim domu tego samego człowieka. Faust wyznaje dziewczynie miłość, szczęśliwe chwile nie trwają jednak długo. Zjawia się Mefisto i ostrzega ich, że obudzili się sąsiedzi; Faust musi uciekać.
Akt IV
Odsłona 1:
Faust wkrótce zapomniał o Małgorzacie. Dziewczyna natomiast tęskni za nim i wciąż oczekuje jego powrotu.
Odsłona 2:
Mefisto spotyka się z Faustem w lesie. Opowiada mu, że Małgorzata ma stanąć przed sądem, oskarżona o otrucie własnej matki. Przerażony tą wiadomością Faust błaga szatana o ratunek dla dawnej ukochanej. W zamian zgadza się podpisać pakt, na mocy którego po śmierci odda duszę Mefistofelesowi.
Odsłona 3:
Faust i Mefisto pędzą na zaczarowanych rumakach. Mijają grupę wieśniaków modlących się pod krzyżem do świętej Małgorzaty, gdy oślepiająca błyskawica przecina niebo i rozlega się dźwięk dzwonów. Jeźdźcy zostają otoczeni przez zjawy i Faust znika w piekielnych czeluściach.
Odsłona 4:
Mefistofeles i inne diabły triumfują dostawszy Fausta w swoją władzę.
Odsłona 5:
W niebiosach błogosławieni i święci witają Małgorzatę, która zostaje zbawiona.
