2 grudnia 2018, niedziela, 18:00-20:10 (Sala Moniuszki)
.
Opera w trzech aktach
Libretto: Libretto: Jarosław Iwaszkiewicz i Karol Szymanowski
Prapremiera: Warszawa, Teatr Wielki -
19 czerwca 1926
Premiera poprzedniej realizacji:
10 marca 2000
Premiera poprzedniej realizacji:
1 lipca 2011
Premiera obecnej realizacji:
2 grudnia 2018
Oryginalna polska wersja językowa z angielskimi napisami
Dyrygent: Grzegorz Nowak
Reżyseria: Mariusz Treliński
Przygotowanie chóru: Mirosław Janowski
Scenografia: Boris Kudlička
Kostiumy: Konrad Parol
Choreografia: Tomasz Jan Wygoda
Reżyseria świateł: Marc Heinz
Dramaturg: Piotr Gruszczyński
Koprodukcja:
Kungliga Operan,
Národní divadlo,
Teatr Wielki w Poznaniu
Król Roger -
Roksana -
Edrisi -
Pasterz -
Archiereios -
Diakonissa -
Mały Archiereios (akt III) -
Mała Diakonissa (akt III) -
Solo tenorowe (akt I) -
Łukasz Goliński
Elin Rombo
Arnold Rutkowski
Tomasz Rak
Wojtek Śmiłek
Anna Bernacka
Kosma Łoś, Antoni Karaś (Chór "Artos")
Gustaw Eichhorn, Aleksandra Sondij (Chór "Artos")
Daniel Oleksy, Jakub Jarmuła, Maciej Ufniak, Łukasz Wroński
Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
STRESZCZENIE
Akcja rozgrywa się na Sycylii w XII w.
AKT I
W katedrze w Palermo odprawia się uroczyste nabożeństwo. Kapłani zwracają się do króla Rogera z prośbą, aby władzą swoją zapobiegł szerzeniu się wśród ludu baśni i opowieści szkodliwych dla chrześcijańskiej wiary. Oto podobno jakiś nieznany Pasterz przybył na Sycylię z dalekich stron i głosi wiarę w "nowego boga", a lud chętnie go słucha. Król rozkazuje uwięzić Pasterza, lecz jego ukochana małżonka, Roksana, prosi, aby najpierw zechciał go wysłuchać i sam osądził, czy istotnie przybysz zasługuje na potępienie i karę.
Pojawia się Pasterz; z uniesieniem opowiada o swoim bogu - młodym, pięknym i pełnym życia. Jego słowa wywołują poruszenie wśród zebranych, szczególnie Roksana ulega tajemniczemu urokowi Pasterza. Mimo protestu kapłanów król decyduje się wysłuchać nauki Pasterza i pozostawiając go na razie na wolności, poleca mu wieczorem przyjść na zamek.
AKT II
Wieczorem na zamku król Roger z niecierpliwością oczekuje przybycia tajemniczego Pasterza. Czeka go też Roksana ("Pieśń Roksany"). Wreszcie oczekiwany nadchodzi, otoczony radosnym orszakiem wyznawców. Pozdrowiwszy króla "w imieniu wiecznej miłości", opowiada mu, że przybywa z dalekich Indii, znad świętej rzeki Gangesu, i że jego bóg obdarzył go cudowną, czarodziejską mocą. Król jest wzburzony do głębi bezbożną, pogańską treścią tych słów, lecz łagodny głos Roksany znowu go uspokaja. W rytm dziwnej, tajemniczej muzyki cały orszak Pasterza poczyna się kołysać tanecznym ruchem. Roksana, ulegając przemożnej sile wzroku niezwykłego młodzieńca, wstaje i z wolna, jakby w lunatycznym śnie, zbliża się do niego. Roger wzywa straże i rozkazuje pojmać Pasterza, lecz ten bez trudu zrywa krępujące go więzy i odchodzi wraz ze swym orszakiem, a za nim urzeczeni dworzanie króla Rogera i jego ukochana małżonka.
AKT III
Wśród ruin starożytnego teatru pojawia się król Roger wraz z arabskim mędrcem Edrisim, szukając tajemniczego Pasterza, który swą czarodziejską mocą uprowadził za sobą cały królewski dwór i Roksanę. Niebawem do ruin zbliża się orszak Pasterza, a Roger uczestniczy w celebrowanej przez niego przed starożytnym ołtarzem ofierze. Wschodzi słońce - i oto Pasterz przemienia się w boga starożytnej Grecji, Dionizosa, a towarzyszący mu orszak - w bachantki i menady. Rozpoczyna się radosny, ekstatyczny taniec, w którym bierze udział także Roksana. W końcu wszyscy oddalają się i Roger pozostaje sam. Jest samotny, lecz oparłszy się niezwykłej pokusie, pozostaje przez to sobą - pełnym człowiekiem. Jego wspaniały hymn do wschodzącego słońca stanowi ostateczne rozwiązanie wszystkich nagromadzonych problemów i konfliktów.
